Het was stil die avond. De straat was verlaten en het enige geluid dat te horen was, was het gedempte geluid van het verkeer op verre afstand. De straatverlichting verspreidde een zacht gouden licht dat alles wat het raakte, in een mysterieuze gloed zette.
"De wereld in zijn droom was te klein voor hem om te bewegen. Een plek vol duisternis was zijn thuis. Hij voelde dat hij zich kon bewegen, heen en weer slingerend, zwevend als in de lucht, als in de ruimte. In die kleine wereld woonden honderd verrassingen. Zijn ogen waren gesloten, zijn lichaam was ingedommeld. Hij kon niet zien maar...
Enkele jaren geleden was Charlie verhuisd en in het afgelegen, armzalige en akelige huis van meneer Willems terechtgekomen. Voor die tijd leefde hij sinds zijn geboorte in het asiel. Meneer Willems was een bejaarde man met grijs haar en een strenge blik. Hij kocht Charlie omdat hij zich alleen voelde nadat zijn vrouw een tijd geleden was overleden....
Onze wereld is gedefinieerd door de verandering van al wat er in bestaat.
Het was zomer en de mensen bleven zo veel mogelijk binnen, omdat het veel te warm was buiten. De moslima bleef ook zo veel als ze kon binnen, maar soms moest ze wel eens naar de supermarkt gaan.
Het begint al donker te worden. Op zoek naar een kleine bescheiden maaltijd, loopt Charlie door de verlichte Antwerpse straten. Het is alweer even geleden sinds hij gegeten heeft. Bijna een dag? Misschien zelfs meer, buiten dan de restjes die hij gekregen heeft van dat aardige vrouwtje gisteren. Charlie wil niet negatief zijn. Maar het begint er...
Het paleis van Aulis was in zicht. Hoewel de top van het paleis door grijze onweerswolken aan het zicht werd onttrokken, wist het meisje dat het niet lang meer zou duren. Het zou niet lang meer duren tot ze een getrouwde vrouw was. Sinds haar vader haar het heuglijke nieuws had meegedeeld, raasde er een storm aan vragen door haar...
Daar stond hij dan. Mijn tranen legden hem het zwijgen op terwijl hij naar adem probeerde te happen. Ik wist wat hij had gedaan en hij las in mijn blik dat ik dit wist. En hoe hard ik ook probeerde hem te haten, hoe minder ik erin slaagde. Zijn onschuldige, ontwapenende verschijning deed me weer ontdooien en verdwijnen in een...
Het gras moet dringend afgereden worden en de haag gesnoeid.
Het was warm voor januari, dacht Petra. Ze tuurde stilletjes naar haar verwaarloosde voortuin, waar ze al enkele maanden niets in had gedaan. Dat was nu eenmaal David zijn taak geweest en ook al had ze hem hier zo'n vijf jaar niet meer gezien, toch lukte het haar niet om zijn klusje over te nemen. Al nippend, sloeg ze haar...